மாயனின் திருநாமம் கொண்ட மாயக்காளும் மற்றும் அழகர் மலை ராக்காயி அம்மன் திருநாமம் கொண்ட ராக்கம்மாளும் தனது கணவனை, 14-ம் நூற்றாண்டில் ராணி பத்மினி டெல்லி மீது படையெடுத்து அலாவுதீன் கில்ஜியிடம் இருந்து ராஜபுத்திர அரசனான தனது கணவன் ரத்தன்சிங்கை மீட்டு வந்தது போலவும், 18-ம் நூற்றாண்டில் சிவகங்கை அரசர் முத்துவடுகநாதரைக் கொன்ற வெள்ளையர்களைத் துணிவுடன் எதிர்த்து நின்று போரிட்டுப் பழி தீர்த்ததுடன், வெற்றியும் பெற்றுச் சுதந்திரதேவி போல் அரசாண்ட வீர மங்கை வேலு நாச்சியாரை போலவும், 17 ஆம் நூற்றாண்டில் திருமலை நாயகனிடம் இருந்து சிறையை தகர்த்து மீட்டு வந்தனர்.
திருமலை நாயக்கன் படை தலைவன் மதுரை வீரனின் அகால மரணத்துக்குப் பின் அவனது வீரச்செயல்களைப் போற்றி நவராத்திரி விழாவில் பாடுவதற்கு ஒரு கட்டியங்காரனை ஏற்பாடு செய்து அவனுக்கு வெகுமதி அளிக்கவும் திருமலை நாயக்கனால் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டிருந்தது.
கள்ளர் குடி மக்களும் தங்கள் தரப்பு பெருமையை சொல்ல ஒரு கட்டியங்காரனுடன் அதே மேடைக்குக் அருகே அமர்ந்திருந்தார்கள்.
கருமாத்தூர் படைத்தளபதி சமிக்ஞை காட்டியதும் கட்டியங்காரன் துள்ளிப்போய் மேடையில் ஏறிப்பாட ஆரம்பித்தான்.
“நான் கருமாத்தூர் கட்டியக்காரண்டா”
“நாட்டு மக்களுக்குத் தொண்டன்டா”
“நாயக்கர் ஆட்சிக்கு முண்டன் டா....!”
இப்படி ஆரம்பித்துப் பாடிக் கொண்டே கையிலிருந்த துப்பட்டியைக் கோட்டைத் தளபதிக்கு சார்த்தி விட்டு மதுரை வீரனின் படையை கள்ளர்கள் எதிர்த்து முறியடித்த விதத்தை விரிவாகப் பாடினான்.
உடனே திருமலை நாயக்கன் அதிகாரிகள் அவனையும், கருமாத்தூர் தளபதியையும் கைது செய்து சிறையிலடைத்து விட்டார்கள்.
விஷயம் கருமாத்தூரை எட்டியது. தளபதிக்கு மாயக்காள், ராக்கம்மாள் என இரண்டு மனைவியர்.
இரு மனைவியரும் போர்ப் பயிற்சியுடன், குதிரைச் சவாரியிலும் திறன் பெற்றவர்கள். தங்களது கணவரை கைது செய்ததை கேட்டு தங்களுடன் இரண்டு வீரர்களும், பத்துதேவர் வகையாறவில் எட்டாவது மதியதேவர் வகையார வில் பிறந்த மாவீரர் கொன்றிமாயத் தேவரின் வழிகாட்டுதலுடனும் வேங்கையன புறப்பட்டார்கள்.
நள்ளிரவில் கோட்டைக்கு வெளியே இருந்த பெரும் காவலையும் தாண்டி உள்ளே சென்று சிறையிலிருந்த தங்களது கணவன் கருமாத்தூர் தேவரையும், பிறகு கள்ளர்களின் புகழை எதிரியின் இடத்திலேயே புகழ்ந்து பாடிய கட்டியங்காரனையும் விடுவித்ததுடன் ராணுவ முக்கியத்துவம் வாய்ந்த பகுதிகளில் தீப்பந்தங்களுடன் பாய்ந்து தீ வைத்துவிட்டு கருமாத்தூருக்குப் பறந்து விட்டார்கள்.
அப்போது மைசூர் படையெடுப்புக் காலமாயிருந்ததால், கள்ளர்களுடன் பிரச்னை வேண்டாம் என்று திருமலை நாயக்கன் எண்ணியதுடன் நாட்டு மக்களின் அபிமானம் கள்ளர்களுக்கு இருந்ததால் தான் இரண்டு பெண்கள் இத்தகைய தீரச்செயல் செய்ய முடிந்தது என்று புரிந்து கொண்டார்.
மறைக்கப்பட்ட இந்த வீர மங்கைகள் வரலாற்றை முழுமையாக மீட்டெடுத்து, நாம் நினைவுகூருவோம்.
நன்றி
ஐயா. முத்துத்தேவர்
