கள்ளர் வம்சத்தின் வரலாறு (முக்குலத்தோர்-தேவர்) History Of Kallar Dynasty (Mukkulathor-Thevar): கள்ளர் குடியில் தோன்றிய சோழர்கள் / Cholar Caste

உறையூரில் தொடங்கிய கோப்பரகேசரி வர்மன் விசயாலய சோழன் ஆட்சி புதுக்கோட்டையில் மூன்றாம் இராஜேந்திர சோழன் மகன் இராசராச தேவரான பல்லவராயரோடு முடிவடைகிறது. புதுக்கோட்டையில் பல்லவராயர் மரபினரும் தொண்டைமான் மரபினரும் இன்றும் கள்ளர் குடியினராகவே உள்ளனர்.

திருவுசாத்தானக் கல்வெட்டுக்கள்

தொண்டைமான் மன்னர்

பல்லவராயர்
The Ancient Heroes Of South India Peninsula

The title of “ Chola” is still borne by a section of the Kallars. Thus, if the real name of a member of that clan were Vira, his full name would be Vira chola. Persons of that clan can be found by scores in the Tanjore territory.

சோழர்களின் தஞ்சையில் பிராமணர்கள் தவிர்த்து உயர் குடிகளாகவும் நில உடமையாளர்களாகவும் கள்ளர் மற்றும் வெள்ளாளர் இருக்கின்றனர்.

India's villages - SACHIN CHAUDHURI - 1955

சோழமண்டலத்தில் சிற்றரசுகளாக இருந்தவர்கள்
கள்ளர் மரபினரே

Madras Journal of Literature and Science - 1836

Political History of Carnatic Under the Nawabs
1984 - Carnatic (India)

தமிழ் நில வரலாறு -1976

மூவரசர் குலவிளக்கம்

சூரியகுலம் கள்ளர்கள்

சோழர்கள் போல கள்ளர்களும் தங்களை சூரியகுலமாக குறிப்பிடுகின்றனர். கள்ளர் சிற்றரசனா பாளையவனம் ஜமீன்கள் தங்களை சூரியகுலமாக குறிப்பிடுகின்றனர். கள்ளர்கள் இந்திரகுலம் மட்டுமே என்று வலிந்து திணிக்கப்படுகிறது, ஆனால் எல்லா கள்ளர்களும் தங்களை இந்திரகுலம் என்று குறிப்பிடவில்லை. ' சூரியகுல கள்ளர் சரித்திரம்' 1926 இல் உபாத்தியாயர், தமிழறிஞர், சைவச் செம்மல், திருக்களர் மு. சுவாமிநாத மாதவராயர் எழுதிய நூலில் இதற்கான விளக்கம் தரப்பட்டுள்ளது.

தஞ்சையின் பாப்பாநாடு குறுநிலமன்னர் கி.பி. 1736இல் இருந்த ராஜஸ்ரீ ராமலிங்கம் விசயாத்தேவர், தங்களின் செப்பேட்டில் இந்திரகுலம் என்றோ சூரியகுலம் என்றோ குறிப்பிடவில்லை என்பதையும் குறிப்பிடவேண்டும். தொண்டைமான் மன்னர்களும், சில கள்ளர் பிரிவினரும் இந்திரகுலம் என்று குறிப்பிடுகின்றனர். ஒவ்வொரு கள்ளர் பிரிவுக்கும் தனி தனியான பழக்க வழக்கங்களும் நம்பிக்கைகளும் உள்ளன.

சூரியகுல பாளையவனம் ஜமீன்

புதுக்கோட்டை வரலாறு நூல், கள்ளர் மரபினர் சூரியகுலம் மற்றும் இந்திரகுலம் குறிப்பிடுகின்றது. அதே நூல் புதுக்கோட்டை தொண்டைமானுக்கும், அறந்தாங்கி தொண்டைமானுக்கும் தொடர்பில்லை என்று குறிப்பிடுவதை மறுத்து, சூரியகுல அறந்தாங்கி தொண்டமான் வரலாற்று நூலில் இருவரும் ஒரு கால்வழி வந்தவர்களாக குறிப்பிடுகின்றது. புதுக்கோட்டை மற்றும் அறந்தாங்கி தொண்டைமான்கள், ஒட்டுமொத்த கள்ளர்களின் மன்னர்கள் இல்லை என்பதை முதலில் அறியவேண்டும். கள்ளர்களில் பல பிரிவுகள், ஒவ்வொரு பிரிவுக்கும் தனி தனி வரலாறு உண்டு. புதுக்கோட்டை, திருச்சி இடையில் இருந்த, தனித்து தன்னரசாக விளங்கிய விசங்கி நாட்டு கள்ளர்களை கிபி 1700 ல் நமண தொண்டைமான் தலைமையிலான படை புலியூரில் தாக்கி கருவறுத்தது குறிப்பிட்டத்தக்கது. விசங்கி நாட்டு கள்ளர்கள் தொண்டைமான் மன்னர்கள் ஆட்சியின் கீழ் வாழ்ந்தவர்கள் இல்லை. அதை போல் தஞ்சை, சிவகங்கை, மதுரை கள்ளர்கள் தங்களது தலைவர்கள் கீழ் இருந்தனர்.

புதுக்கோட்டை வரலாறு நூல்
கள்ளர் மரபினர் சூரியகுலம் மற்றும் இந்திரகுலம்

அரசுக்காரர் - அரசர்

கள்ளர்கள் சோழமன்னர்களின் பங்காளிகள் எனவும் தமது முன்னோர்களாக கரிகாலனையும் கூறிக் கொள்கின்றனர் என்பதை ராவ்சாகிப் மு. ஆபிரகாம் பண்டிதர் அவர்களால் கி.பி. 1917-ஆம் ஆண்டு எழுதப்பட்ட கருணாமிர்த சாகரம் ஆய்வு நூலிலும், கொழுமம் குமரலிங்கம் ஐவர்மலை ஆய்வு நூலிலும் குறிப்பிடுகிறார்கள் .

ராவ்சாகிப் மு. ஆபிரகாம் பண்டிதர் நூலில் : பூர்வம் சோழராஜ்யத்தை ஆண்டுகொண்டு வந்தவம்சத்தவர்கள் நாளதுவரையும் சோழர், சோழதேவர், சோழங்கத்தேவர், விஜயர், விஜயதேவர், முடிகொண்டான் என்றபெயர்களுடன் ஜமீன்தாராகவும் சிலர் பெருத்த சமுசாரிகளாகவும் பலர் மிக ஏழைகளாகவு மிருக்கிறார்களென்பதை சோழநாட்டில் காண்போம். பூர்வ சோழராஜாக்கள் அடிக்கடி பாண்டியராஜ்யத்தை ஜெயித்து சொந்தப்படுத்திக்கொண்ட காலத்தில் பாண்டியராஜவம்சத்தவர் ஆண்டுகொண்டிருந்த பல சிறுகோட்டைகளையும் ஊர்களையும் தாங்கள் பிடித்துக்கொண்டு பாண்டியராஜ்யத்திலும் பரவினார்களென்று தோன்றுகிறது. இவர்களும் ஒருவருக்கொருவர் பொறாமையினால் ஒற்றுமை இழந்து குறைந்தநிலைக்கு வந்தார்கள். சேரராஜ்யம்ஒன்றுமாத்திரம் இவ்வாபத்துகளுக்கெல்லாம் தப்பி முன்போலவே ஆண்டுவந்தராஜாக்களில் கரிகால் சோழனையே முதல்வனாகச் சொல்லவேண்டு.

கொழுமம் குமரலிங்கம் ஐவர்மலை நூலில்

கள்ளர் மரபினரின் பரம்பரை செய்திகளில் புலி மிகவும் முக்கியமானது

சாயும்படைதாங்கி (sayumpadai tangi ) /
வேங்கை புலி (cruel handed tiger )
வெக்காலி புலி (cruel legged tiger)
சலிப் புலி (Holy Tiger)
செம்புலி (Red Tiger)
சிங்கபுலி

மேலும் சோழர்கள் முதுகுடியான கள்ளர் குடியில் உதித்தவர்கள் என்பதற்கு சான்றாக விளங்குபவை அவர்களின்

1) குடும்ப பெயர்

2) குலதெய்வம்

3) உருவ அமைப்பு

4) நாடு

5) பட்டங்கள்

6) கல்வெட்டுகள்

7) படையினர், படைப்பற்று

8) ஆய்வாளர்கள் கருத்து

என்று பல்வேறு வகையில் கள்ளர்களோடு மட்டுமே தொடர்பு உடையவர்களாக சோழர்கள் உள்ளனர். இவற்றிற்கான ஆதாரங்களை நோக்கும்போது

மூவேந்தரும் ஒரே குடிவழியினர் பழந்தமிழகத்தில் முதலில் தோன்றிய மன்னர் மரபு பாண்டிய மரபு ஒன்றே. பாண்டிய மரபிலிருந்தே சேரரும், சோழரும் தோன்றினர் என்பதைப் பின்வரும் பாடல் தெரிவிக்கிறது.

தலையவைக் காலத்துத் தலைவ ரிம்முறை

மாறன் வழுதி மாறன் திரையன்

மாறன் பொறையன் ஓர்வகுப்பில் வந்தனர்

தமிழ்மூ வரசிவர் தாமா வாரே - (ந.வே.வ.பாயிரம்)

மாறன் திரையன் மரபில் வந்தோர் சோழராயினர் இவர்கள் அலைகடலில் நெடுந்தொலைவு ஆழ்கடலில் பயணம் செய்ததால் திரையர் எனப்பட்டனர். கடல் கடந்த தொலைவிடங்களிலிருந்து நெற்பயிர் கொண்டு வந்து பயிர் செய்ததால் சொல் – சொல்லர் - சோலர் - சோழர் எனப் பெயர் பெற்றிருக்கலாம் என கருதப் படுகிறது. மாறன் வழுதி மரபினர் தொடர்ந்து பாண்டியராகவே நீடித்தனர். கள்ளர் மரபினரை "பண்டையார்" என்றே தமிழ் அகராதி குறிப்பிடுகிறது, அதாவது பழமையான தமிழ் குடியினர் என்கின்றது.

சோழன்:

சோழன் என்ற பெயர் எதனை அடிப்படையாக கொண்டு உருவானது என்று பார்ப்போமேயானால், ‘சோரன்’ என்னும் வடமொழிச்சொல்லின் திரிபாகச் சோழர் என்னும் பெயர் தோன்றி இருக்கலாம் என்று டி. ஆர். பந்தர்க்கர் கூறியுள்ளார். சோரன் என்பது கள்ளன் எனப் பொருள் தருகிறது. “ஒளிக்கும் சோரனைக்கண்டனம்” உயிருக்குள்ளே ஒளிந்திருக்கும் கள்ளனான இறைவனைக்கண்டோம். இதே சோரன் அல்லது சோரம் என்பது தற்காலத்தில் வேறு பொருளாகப்பாவிக்கப்படுவது அறிக. (சோரம்போதல்)

மொழிஞாயிறு ஞா.தேவநேயப்பாவாணர் எழுதிய நூலில் நெல்லின்மற்றொரு பெயரான “சொல்” எனும் பெயரே லகரம்-ழகரம் ஆகத்திரிந்து "சோழ" என்று வழங்கிற்று என்பார். நெல் இயற்கையாகவோ, மிகுதியாகவோ விளைந்த நாடு சோழ நாடெனப்பட்டது. சோழநாடு சோறுடைத்து என்பது பழமொழி'. எனவே சோறுடைத்தநாடு 'சோறநாடு' ஆகிப்பின் சோழ நாடாகியது என்பர்.

நெற்பயிர் சூரியன் ஒளிர்க்கதிர் பட்டு விளைவதால் அதன் தானியத்திற்கு கதிர் என்று பெயர், ஒளிக்கற்றையின் பெயரைப்பெற்றது. அந்தத்தானியத்தின் உள்ளே இருப்பது சூரியன் என்பதன் திரிபாக சோறு என்று பெயர் பெற்றது. “சூரிய” “சோரிய” “சோர” “சோழ” “சோறு” எனத்திரிந்ததைக் காண்கிறோம்.

கர்னல் ஜெரினி என்பார் வடமொழியில் ‘கருமை’ எனப்பொருள்படும் ‘காள’ என்னும் சொல்லோடும், தொடர்புபடுத்தி இச்சொல்லின் பொருளை விளக்க முயன்றுள்ளார். திராவிடருக்கு முற்பட்ட பழங்குடி மக்கள் கோலர் என்பவராவர். அவர்கள் கரிய நிறம் வாய்ந்தவர்கள். அவர்களுடைய ஒரு கிளையினரே ‘சோழ’ராக இருந்திருக்கலாம் என்பது அவருடைய கருத்தாகும்.

கள்ளர்வெட்டி(மக்கா)ச்சோளம் சோழநாட்டில் தான் சிறப்பாய் விளைகிறது. சோளம்’ மிகுதியாக விளைந்த நாட்டினை ஆண்ட அரசமரபிற்குச் ‘சோளர்’ எனும் பெயர் அயலவரால் இடப்பட்டிருக்கலாம்; அப்பெயரில் உள்ள ‘ளகரம்’ நாளடைவில் ‘ழகரமாக’ த்திரிந்திருக்கலாம் என்பர்.

கி. பி. 81ல், எழுதப்பெற்ற “பெரிபுளுஸ் மாரிஸ் எரித்ரியா' என்ற நூலின் ஆசிரியர், உறையூரை, அர்கரு' என்றும் குறிப்பிட்டுள்ளார் (சமஸ்கிருத "உரகபுரா" என்பதன் திரிபான "அர்கரு" (Argaru) - உறையூர்). அவர்க்கு அரை நூற்றாண்டு கழித்து வாழ்ந்த தாலமி' என்பார், புகாரை கபெரீஸ்' என்றும், உறையூரை ‘ஒர்துரா ரெகியா சோரகடி' என்றும் குறிப்பிட்டுள்ளார்.

உரக என்பது நாகர்களை குறிக்கும். சோழர்கள் வெளியிட்ட நாணயங்களில் "உரக " என்று இருப்பது குறிப்பிடத்தக்கது. கள்ளர் நாகர் வழி வந்தவர்கள் என்பது நாம் அறிந்ததே. சோழர்கள் நாகர்களாக குறிக்கப்படுகின்றனர்.

சங்க காலம் காலம் நிர்ணயம் செய்ய உதவியது அசோகர் கல்வெட்டுகள், அசோகர் காலம் வ.கா.மு.3ம் நூற்றாண்டு, அவர் கல்வெட்டு தமிழகத்தில் நான்கு பெரும் அரசுகள் என சதியபுத்ர – கேரளபுத்ர – சோர - பாண்டிய என உள்ளது.

மேலே பெரும்பாலான பொது ஆய்வாளர்களின் கூற்றுப்படி, கள்ளர் மரபினரை குறிக்கும் கருமை, சோர என்ற பெயரின் அடிப்படையிலேயே சோழன் என்ற பெயரரும், சோழர்களின் தோற்றுவாய் நாகர் இன குடிகளான கள்ளர் மரபில் இருந்தே தோன்றியிருக்கும் என்பதை அறியமுடிகிறது.

சோழர்களின் கல்வெட்டில் பயின்று வரும்
கள்வன், தேவர், உடையார், அம்பலம், பாடிகாப்பான், ஸ்ரீகார்யம்
சொற்றொடர்களின் பொருளை ஆய்வோமானால்

கள்வன்: -
"சோழர்கள் காலத்தில் மன்னர்கள் தெய்வ அம்சம் பொருந்தியவர்கள் என்னும் கருத்து நிலவியது. “கள்வன்”, “கற்கள்வன்“ காத்தல் தொழிலைச் செய்பவரான “திருமாலின் திருநாமம்” குறிக்கும் சொல்லாகும்.

கள்வன் என்னும் சொல்லுக்கு திவாரக நிகண்டு கரியோன் என்று மட்டுமே பொருள் தருகிறது. பிங்கலந்தையும் கரியவன், கரிய யானை என்று கூறுகிறது. ராஜராஜன் மெய்க்கீர்த்தி “கருமாமுகில் திருநிறத்துக் கனகளப ராஜராஜன் “ என்பதற்கு கரிய மேகம் போன்ற திருமேனியுடையவன் என்று பொருள் . இவனை கரிய நிறம் உடையவனாக குறிக்கிறது.

சோழ மன்னர்களையும் அவர்கள் குடியினரையும் அவர்களது ஆட்சிக்கு உள்பட்ட சோழ ராஜ்ஜியத்தில் வாழ்ந்து கொண்டிருந்த மக்கள் எல்லோரும் திருமாலின் அவதாரமாகவே எண்ணிப் பேரன்பு கொண்டு ஒழுகி வந்தனர்" (தி.வை.சதாசிவ பண்டாரத்தார். பிற்கால சோழர் சரித்திரம் 3 -வது தொகுதி. பக்கம்-10)

இறந்த மன்னர்களுக்கு நடுகல், பள்ளிப்படை (சமாதி) அமைத்து வணங்கிவந்தார்கள். சோழர்கள் கட்டிய கோயிலில் மன்னர்கள், அரசமாதேவியின் சிலைகளை வைத்தும் வழிபட்டு வந்தனர். சோழர்கள் வழி வந்த பாப்பா நாட்டு சிற்றரசர் விஜயத்தேவர் சிலையும், மாமன்னர் ராஜ சோழத்தேவரின் சிலையும் மன்னார்குடி ஸ்ரீ ஜெயங்கொண்டநாதசுவாமி கோயிலில் இன்றும் வணங்கப்பட்டு வருகிறது.

இராசராசன் மெய்க்கீர்த்தி “ஸ்வஸ்தி ஸ்ரீ திருமகள் போல” எனத் தொடங்கும். திருமாலின் துணைவி திருமகள் ஆவார். செல்வத்தை வழங்கும் இலக்குமி என்பது பொருள்.

கள்வன் என்பதற்கு திருமால், கருமையானவன், யானை என்று பொருள் கொண்டாலும், ஸ்ரீ கள்வர கள்வன், கள்வர் பெருமகன், கள்வர் கோமான் என்பதற்கு கள்வர்களுக்குத் தலைவன் என்றே பொருள் தருவதையும் நாம் கருத்தில் கொள்ளவேண்டும்.

சைவம், வைணவம் சோழர் காலத்தில் சிறந்திருந்தது. சோழர்களால் வணங்கப்பட்ட வராகி சிவனின் அம்சமாகவும், திருமாலின் அம்சமாகவும் போற்றப்படுகிறாள். சைவ சமய சார்புடைய வராகி முழுமுதல் கடவுளான திருமால் வராக அவதாரம் எடுக்கும் போது திருமகள் வராகியாக வந்தாள் என்று ஸ்ரீவைஷ்ணவ மரபு சொல்கிறது.

கள்ளர்கள் பெரும்பாலோர் சைவ சமயத்தினராக இருந்தாலும், சிலர் திருமலை தங்கள் குல முதல்வனாக வணங்கி, திருமண் மட்டுமே இடும் (வைணவ குறியீடு) பழக்கம் மட்டுமே கொண்டுள்ளனர். கள்ளர்கள் திருமாலின் திருநாமமான “கள்ளன்” அல்லது “கள்வன்” என்பதை தங்கள் குடி பெயராக இன்றும் தாங்கிவருகின்றனர் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

(மன்னர்களாகவும், இப்போதும் நிலவுடமை, சமுதாய அரசியல் செல்வாக்கு போன்றவற்றால் முன்னணியில் இருந்தாலும் தங்கள் குடி பெயரை மாற்றிக்கொள்ளவில்லை, மாற்ற விரும்பவில்லை என்பதை கொண்டு, கள்ளன் என்பது ஒரு இழிசொல் இல்லை என்பதை நாம் அறியலாம்).

பாடிகாப்பான்: -

ராஜராஜனின் உள்துறை அலுவலர்கள்: பாடிகாப்பான், தண்டுவான்.
பாடிகாப்பான்: கலகம், திருட்டு முதலான குற்றங்கள் நிகழாத வகையில் காப்பவன்.
தண்டுவான்: கிராம மக்கள் அரசுக்கு, கொடுக்க வேண்டிய வரிகளை வசூலிப்பவன்.

விழுப்புரம் மாவட்டம், கஞ்சியூர் மலை பகுதியில் மலையடிவாரம் உள்ள ஏரியில் பாறை ஒன்றில் 1100 ஆண்டுகளுக்கு முந்தைய மருந்து அரைக்கும் செக்கின் உள்புறம் உள்ள கல்வெட்டில் பாடிகாப்பான் அச்சிலையன் என்றும், செக்கிற்கு வெளியே ஸ்ரீபாடிகாப்பான் அச்சிலையன் செய்வித்த செக்கு எனவும் செதுக்கப் பட்டுள்ளது.

பல்லவர் காலத்தில் பாடி காப்பான் என்பது படை அதிகாரியைக் குறிக்கும். இக்கல்வெட்டின் எழுத்தமைதி பல்லவர் காலத்தைச் சேர்ந்தது ஆகும். எனவே பல்லவர் காலத்தில் படை அதிகாரியாக அச்சிலையன் இருந்துள்ளான் என்பதை அறிய முடிகிறது.

மதுரை மாவட்டம் வெள்ளளூர் நாடு பகுதியில் கள்ளர் குடியினர், மற்ற சமுதாய மக்களுக்கு ஒவ்வொரு கிராமத்திலும் பாடியப்பு என்ற உறவு முறையை கடைபிடித்து, ஏதாவது பிரச்சினை என்றால் பாடியப்பு என்ற முறையில் காவல் அரணாக நின்று, மற்ற சமுதாய மக்களோடு இன்றளவும் சகோதர தன்மையோடு வாழ்கின்றனர். சோழ மற்றும் பல்லவ முறைகள் கள்ளர் குடியினரிடம் மட்டுமே இன்றும் உள்ளதற்க்கு இதுவே ஒரு சான்றாகும்.

“உடையார்”, “தேவர்” என்பது உயர்வான நிலையைக் குறிக்கும் பட்ட பெயரேயன்றி குலப்பெயரன்று.

தேவர் :-

தேவர் என்பது இந்திரனை குறிக்கும், தேவர்கள் தலைவனாக இந்திரன 'தேவர் கோமான்' எனக் குறிப்பிடப்படுகிறான். 'வேந்தன்' என்று தொல்காப்பியர் குறிப்பிடுகிறார். தேவி, தேவியர் என்னும் சொற்கள் மன்னர்களின் மனைவிகளையைக் குறிக்கும்.

காவேரி கரை கண்ட கரிகால சோழ தேவர்

ராஜராஜ தேவர்

இராஜேந்திர சோழதேவர்

பொன் இடியை "வஜ்ஜிராயுதம்" ஆயுதமாகக் கொண்ட இந்திரனையும் போருக்குச் செல்லும் முன்னர் வணங்கினர். கரிகால சோழனை, வேளஞ்சேரி செப்பேட்டுச் சுலோகம் இந்திரன் என குறிப்பிடுகிறது.

இந்திரனை குறிக்கும் உயர்வுமிக்க தேவர் என்ற சொல்லை சோழ பாண்டிய மன்னர்கள் தங்களுக்கு பின்னால் கொண்டனர். அருள்மொழித் தேவன் என்பது இராசராசனின் இளமைப்பெயர்.

இலங்கை கல்வெட்டில் புத்த பகவானைத் “தேவன்” என்று குறிப்பிடும் வாசகங்களையும் காணமுடியும்.

தேவர் அரசனின் பெயரை உயர்வாகக் கூறும் ஒரு வழக்கம். சிவனுக்கே தேவர் என்னும் பின்னொட்டு கல்வெட்டு உண்டு. சோழர்களின் கல்வெட்டில் வரும் தேவர், செப்பேட்டில் முதல் பகுதியான சமஸ்க்ருத பகுதியில் அரசனுக்குப்பின் தேவர் என்னும் பின்னொட்டு ரொம்ப அரிதாகவே வருகிறது. இரண்டாம் பகுதியான தமிழ்பகுதியில் அரசனுக்குப்பின் தேவர் என்னும் பின்னொட்டு வருகிறது. உத்தமச்சோழதேவருக்கு என்று செப்பேட்டிலும் வருகிறது. இராஜேந்திர சோழதேவர்க்கு என்றும் வருகிறது.

கள்ளர்களில் தேவர், சோழங்கதேவர், விஜயதேவர், சிவலிங்கதேவர், வள்ளாளதேவர், விசல்தேவர் என்று மட்டும் இல்லாமல் தேவர் என்ற தனி பட்டத்தை தவிர, இன்னும் பல தேவர் என்று முடியும் பல பட்டங்கள் உடைய கள்ளர்கள் சோழ மண்டலத்தில் பாளையகர்களாக, மிராசுதார்களாக இருந்ததை நாம் அறிந்ததே. அதில் குறிப்பிடத்தக்கவர்கள் பாப்பாநாடு குறுநில மன்னர் விஜயதேவர் மற்றும் உக்கடை தேவர்.

கள்ளர்கள் சூரிய மற்றும் இந்திர குலம் என்பதற்கேற்ப, சூரியதேவர் மற்றும் தேவர் தலைவன் இந்திரதேவரின் தேவர் பட்டத்திற்க்கு உரிமையுள்ளவர்கள் ஆவார்கள். 1883 ஆம் ஆண்டு Native life in Travancore என்ற நூலில் "The Kallar or robber caste of Tinnevelly add deva, " god," to their names as a caste title, as also did the Pandian kings" என்று குறிப்பிடுகிறார். கள்ளர் பாண்டிய மன்னர்களைப் போலவே, தங்கள் பெயர்களில் தேவர், "கடவுள்" என்று சேர்த்துக் கொள்கின்றனர்.

தமிழகத்தில் சோழ பாண்டிய மன்னர்களின் பின்னால் தேவர் என்ற அடைமொழி வருகிறது. அவர்களின் ஆட்சிகள் முடிவுற்றாலும், அதன் தொடர்ச்சியாக தேவர் என்ற பட்டத்தினை தமிழகத்தில் மூவேந்தர்கள் வழிவந்த முக்குலத்தோர் மட்டுமே இன்றும் பயன்படுத்தி வருகின்றனர்.

உடையான்: -

உடையான் என்ற சொல் உடைமைப் பொருளைச் சுட்டினாலும், நிலம் உடையவன் என்ற அளவிலேயே கல்வெட்டுக்களில் பயின்றுவருகிறது. கோயில்களில் குடிகொண்டிருக்கும் தெய்வங்களும் உடையார் என்ற சிறப்புப்பட்டதைப் பெற்றிருந்தமையும் கல்வட்டுகளில் காணலாம்.

அரசர்கள் தங்களை உடையார் என்ற சிறப்பு பெயராலேயே அழைத்துக்கொண்டமை நிலவுடமைப் பகுதியின் முதல்வனாக மன்னர்கள் விளங்கியதை உறுதிப்படுத்துகின்றன.

முதலாம் ராசராசன் காலத்தில் தொடங்கி, முதல் குலோத்துங்கன் ஈறாக " உடையார் " என்ற சொல்லை பெயருக்கு முன்னர் பயன்படுத்தினர்.

இன்று உடையார் என்ற பட்டம் பல சாதிகளுக்கும் உள்ளது, இது அந்த அந்த பகுதியில் வாழும் மக்களின் நில உடைமையை குறிப்பதாக அமைகிறது.

கள்ளர்களின் பட்டங்களான

அரசுக்குடையார்,
அன்னமுடையார்,
உலகுடையார்,
உழுவுடையார்,
பனையுடையார்,
பசையுடையார்,
வேணுடையார்

போன்ற பட்டங்கள் உடையார் என்ற சொல் போலவே உடைமைப் பொருளைச் குறிக்கும் பட்டங்களாகும்.

ஸ்ரீகார்யம்:-

சோழர் காலத்தில் ஸ்ரீகார்யம் செய்வார்’ ஆலயங்களிலும், சமயம் தொடர்பான காரியங்களிலும் ஈடுபட்டனர். தஞ்சைப் பெருவுடையார் கோயிலில் ஸ்ரீகார்யம் செய்பவராக இராசராசன் காலத்தில் நியமிக்கப்பட்டனர். நாடாழ்வான், ஊராழ்வான் என்ற அலுவலர்களும் இருந்துள்ளனர்.

மதுராந்தகன் என்பான் ‘சோழ கங்கன்’ என்று பெயர் பெற்றுச் சேலம் மாவட்டப் பகுதியில் அதிகாரத்தில் இருந்துள்ளான். கண்டராதித்தன் மகன் ஒருவன் மதுராந்தகன் கண்டராதித்தன் என்று பெயர் பெற்றவன் சோழ நாட்டுக் கோயில்களின் தணிக்கை உயர் அலுவலனாகப் பொறுப்பேற்றுச் சிறப்பாகப் பணியாற்றி வந்தான்.

கோயில்களின் அன்றாட அலுவல்களை நடத்த ஸ்தானத்தார் ஸ்ரீகார்யம் போன்றவர்களும் கோயில் அவை உறுப்பினர். களும் இருந்தனர் இருந்தபோதிலும் உடைமைகளும் வருவாயும் மிகுந்திருந்த கோயில்களின் அலுவல்களை மேற்பார்வை செய்ய அரசனுடைய பணியாளர்கள் அமர்த்தபட்டிருந்தார்கள் இவர்கள் ஸ்தானத்தார், ஸ்ரீகார்யம், திருவேலைக்காவல், கோயில் நாயகம் நாயகம் என்று கல்வெட்டுக்களில் கூறப்படுகின்றனர்.

“ஸ்ரீகார்யம் - உடையார் உடையான் கள்வன் சோழன்”

திருவையாறு கள்ளர் நாடுகளில் கண்டிவளநாட்டினை சேர்ந்த பகுதியாகும். ராஜராஜனின் பட்டத்தரசியாரான உலக மகாதேவி திருவையாற்று ஒலோகமாதேவி ஈச்வரமுடையார்க்குத் எல்லா தேவைகளும் செய்துள்ளார். அந்த கல்வெட்டில் ஊழியர் பெயராக ஸ்ரீகார்யம் - உடையார் உடையான் கள்வன் சோழன் என்று குறிப்பிடப்பெறுகிறான்.

அம்பலம்:-

சோழராட்சியில் நிர்வாக முறைகளை கோயில் நிருவாகம், ஊரவை நிருவாகம், அரசு நிருவாகம் என் மூன்றாகப் படுத்தினர். கோயிலை வழிப்பாட்டிற்குரிய தலமாக மட்டும் கருதாமல், ஊரவை நிருவாகத்தின் செயலகமாகவும் கருதினர்.

கோயிலுள் இருக்கும் சபையை “மன்று” அல்லது “அம்பலம்” என்றும், அழைத்தனர். நிலமும், கல்வியும், மனையும், அறநெறியும் உடையவர்கள் மட்டுமே ஊரவை தலைவர்களாக முடியும். ஊர்களிற்குப் பொது மன்றங்கள் இருந்தன. அரசு அதிகாரிகளின் மேற்பார்வையில் ஊரவை நடைபெற்றது. நீதி விசாரணைக்கு ஊரவையில் உட்கழகங்கள் இருந்தன. இந்த அம்பலத்தில் இருந்து நீதி வழங்கியவர்கள் அம்பலகாரர்கள் ஆனார்கள்.

கி.பி. 3ஆம் நூற்றாண்டு முதல் தொண்டை நாட்டை ஆளத் தொடங்கிய பல்லவர் பட்டயங்களில் இவ்வூரவைகள் இருந்தன என்பது குறிக்கப்பட்டிருத்தலால், இவை பெரும்பாலும் ஊராண்மை நடத்தி வந்தன என்று கோடல் தவறாகாது. ஊரவையார் குடவோலை முறையால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டனர் என்பதும் இங்கு அறியத்தகும்.

சோழ கல்வெட்டுகள் குறிப்பிடுகின்றன இந்த உயரிய சொற்கள் கள்ளர் குடியினரிடம் மட்டுமே இன்று காணப்படுகிறது என்பது யாரும் மறுக்க முடியாத உண்மையாகும்.